Η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση προληπτικής θεραπείας μέσω δύο
βασικών φυσιοθεραπευτικών μεθόδων (διατροφή
με ωμοφαγία και άσκηση) εμφανίζεται κατά την διάρκεια του Τρωικού
Πολέμου, όπου ο σοφός ήρωας και στρατηγός των Αχαιών Παλαμήδης ο Ναυπλιεύς,
λόγω του λοιμού που πλησίαζε στο στρατόπεδό του, άλλαξε την διατροφή των
στρατιωτών του με αποτέλεσμα την κατάσταση ανοσίας: «Ο Παλαμήδης ήταν
αυτοδίδακτος και, όταν πήγε στον Κένταυρο Χείρωνα, ήταν ήδη σοφός και γνώριζε
περισσότερα από εκείνον» (παρ. 708). Κάποια στιγμή αντιλήφθηκε, ότι κάποια
επιδημία λοιμού πλησίαζε τις ακτές της Μικράς Ασίας: «Είπε στον Οδυσσέα:
“Εμείς οι Έλληνες πρέπει να φροντίσουμε μόνοι μας τους εαυτούς μας, διότι
πρέπει όσοι σκοπεύουν να προφυλαχθούν από επιδημίες να τρέφονται ελαφρά και να
γυμνάζονται καθημερινά. Ιατρική βέβαια δεν κατέχω, όμως με την σοφία που
διδάχθηκα όλα γίνονται κατανοητά.” Με τα λόγια τούτα εμπόδισε
την αγορά κρεάτων και τους είπε να μην χρησιμοποιούν τις στρατιωτικές τροφές.
Φρόντισε δε οι στρατιώτες του να τρέφονται με ξηρούς καρπούς, άγρια φρούτα και
λαχανικά και όλοι υπάκουσαν, διότι ο,τι έλεγε ο Παλαμήδης το θεωρούσαν
θεόσταλτο και με ισχύ χρησμού. Πράγματι
η επιδημία που προέβλεψε παρουσιάσθηκε πρωτίστως στις πόλεις του
Ελλησπόντου, καθώς λένε, και μετά ενέσκηψε και στο Ίλιον. Απ’ τους Έλληνες
όμως δεν προσέβαλε σχεδόν κανέναν, παρ’ όλο που είχαν το στρατόπεδό τους
σε μολυσμένη περιοχή.» (Φιλόστρατος, «Ηρωικά», παρ.
712.) Βλέπουμε εδώ τις δύο βασικές αρχές της Φυσιοθεραπευτικής, την
πρόληψη της επιδημίας του λοιμού και την κατάσταση ανοσίας μέσω της διατροφής
με ωμές «ζωντανές» τροφές, πάντοτε σε συνδυασμό με την καθημερινή άσκηση.
Ωμοφαγία και άσκηση αποτελούν δύο βασικές φυσικές μεθόδους πρόληψης της
Φυσιοθεραπευτικής.»
Ο Ηρόδοτος λέει πως ο Όμηρος έζησε τον 9ο αιώνα π.χ. κι όπως ξέρουμε τα επιμύθια των ομητικών επών κυκλοφορούσαν πριν τη συγγραφή της απ' τον Όμηρο, δηλαδή οι αρχαίοι έλληνες γνώριζαν τη θεραπευτική δύναμη της ωμοφαγίας και χορτοφαγίας πριν από πολλούς αιώνες.
